بررسی و تحلیل ظهور دین بر بنیاد پدیدارشناسی هگل

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فلسفه دین دانشگاه تهران (پردیس فارابی)

2 استادیار گروه فلسفه دانشکده الهیات دانشگاه تهران (پردیس فارابی)

3 استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

چکیده

پدیدارشناسی دانش تجربه آگاهی است. هگل نشانداد که تحقق دانش مطلق تنها از طریق روش دیالکتیک و منظر پدیدارشناسی امکان دارد. او بر خلاف متفکران روشنگری دین را جزو جدا نشدنی اندیشه بشری می دانست. در این ن.شتار برآنیم که به این سوال پاسخ دهیم که دین در نگاه پدیدارشناسانه هگل چه سرنوشتی پیدا می کند و چه جایگاهی در نظام دانش دارد؟ پاسخ اینست که دین یکی از مهم ترین موقف هایی است که مطلق در آن به ظهور می رسد. منزلگاه و ظهور مطلق در دین نه محسوس است و نه عقلی محض بلکه منزلی بینابینی است که هگل آن را (vorstellung) و یا انگار یا تمثل می‌نامد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Study and analysis of the appearance of religion on the ground of Hegel's phenomenology

نویسندگان [English]

  • Amir Aghajanloo 1
  • ali fathi 2
  • seyyed Mohammad Taqi chawoshi 3
2 Department of Philosophy, Faculty of Theology, University of Tehran (Farabi Campus)
3 Member of the faculty of the Institute of Humanities and Cultural Studies. Western Studies and Science Research Institute
چکیده [English]

The phenomenology of knowledge is the experience of consciousness. Hegel showed that the realization of absolute knowledge is possible only through the dialectical method and the phenomenological perspective. Unlike Enlightenment thinkers, he considered religion an integral part of human thought. In this article, we are going to answer the question of what is the fate of religion in Hegel's phenomenological view and what is its place in the system of knowledge? The answer is that religion is one of the most important positions in which the Absolute emerges. The absolute abode and manifestation in religion is neither tangible nor purely intellectual, but an intermediate house which Hegel calls (vorstellung) or as if or representation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Hegel
  • Phenomenology
  • Religion
  • Absolute Spirit
  • History
  1. استرن، رابرت (1393). هگل و پدیدارشناسی روح. ترجمه محمد مهدی اردبیلی، تهران: ققنوس.
  2. استیس، ویلیام (1370). فلسفه هگل. ترجمه حمید عنایت، تهران: امیرکبیر.
  3. افلاطون (1380). دوره آثار افلاطون. ترجمه محمد حسن لطفی، تهران: خوارزمی
  4. باربور، ایان (1385). علم و دین. ترجمه بهاالدین خرمشاهی،تهران:نشر دانشگاهی.
  5. بایزر، فردریک (1391). هگل. ترجمه مسعود حسینی، تهران: ققنوس.
  6. دونت، ژاک (1380). درآمدی بر هگل. ترجمه محمدجعفر پوینده، تهران: نشر چشمه.
  7. زنوی، میلان (1381). هگل جوان در تکاپوی کشف دیالکتیک نظری. ترجمه محمود عبادیان، تهران: آگه.
  8. فیندلی، جان و بربیج، جان (1387). گفتارهایی درباره فلسفه هگل. ترجمه حسن مرتضوی، تهران: نشر چشمه.
  9. کامی، ربکا (1395). جشن ماتم هگل و انقلاب فرانسه. ترجمه مراد فرهادپور، تهران: لاهیتا.
  10. مارکوزه، هربرت (1392). خرد و انقلاب. ترجمه محسن ثلاثی، تهران: نشر ثالث.
  11. هگل، گئورگ ویلهلم (1390الف). عقل در تاریخ. ترجمه حمید عنایت، تهران: شفیعی.
  12. ________________ (1390ب). پدیدارشناسی جان. ترجمه باقر پرهام، تهران: کندوکاو.
  13. ________________ (1394الف). فلسفه مذهب. ترجمه زیبا جبلی، تهران: شفیعی.
  14. ________________ (1394ب). فلسفه دین. ترجمه زیبا جبلی، تهران: شفیعی.
  15. ________________ (1395). تفاوت میان دستگاه فلسفی فیخته و شلینگ. ترجمه زیبا جبلی، تهران: شفیعی.
  16. ________________ (1398). عناصر فلسفه حق. ترجمه مهبد ایرانی طلب، تهران: نشر قطره.
  17. Gillespie, Michael (1984). Hegel,Heidegger and the ground of history. University of Chicago press.
  18. Heidegger, Martin (1988). hegel`s phenomenology of spirit. Translated by parvis emad and Kenneth maly, Indiana university press.
  19. Inwood, Michael(1999). A hegel dictionary. Oxford, Blackwell publishing.