مسئولیت معرفتی یکی از مباحث مهم معرفتشناسی معاصر است. در رویکرد برونگرایانه در معرفتشناسی به جای تاکید بر وظایف معرفتی بر نحوه تحقق باورهای فاعل شناسا تاکید دارد. در این رویکرد آن چه اهمیت دارد نحوه تحقق باورهای ما و عوامل موثر بر روند باورسازی است. ارزش معرفتی یک باور با توجه به عوامل پیدایی آن معلوم میگردد. در این رویکرد داشتن قرینه لزوما به معنای وصول به باورهای صادق و در نهایت افزایش باورهای صادق و کاهش باورهای کاذب نیست. در این نگاه هر چند که به نظر میرسد مسئولیت معرفتی رنگ میبازد اما میتوان از نوع دیگری از مسئولیت معرفتی سخن گفت که میتوان آن را مسئولیت معرفتی باواسطه تلقی کرد. هدف این مقاله این است که با روش تطبیق آراء معرفتشناسان برونگرا و استاد جوادی آملی نشان دهد آیت الله جوادی آملی برفرآیند معرفت و عوامل بیرونی موثر در معرفت تأکید دارد و مسئولیت معرفتی را از منظر برونگرایانه متوجهِ فاعل شناسا میداند. رعایت تقوای علمی که شامل کسب فضایل اخلاقی- عقلانی و پرهیز از رذایل عقلانی است از جمله مسئولیتهایی است که مورد توجه ایشان به عنوان عوامل غیر معرفتی موثر در فرآیند معرفت بوده است.کلیدواژهها: مسئولیت معرفتی، برونگرایی، معرفتشناسی فضیلتمحور، فضایل عقلانی، جوادی آملی.